We rijden Botswana binnen

Na een vlot verlopen reis komen we in Botswana aan en zien direct een ander landschap: groen, water, veel Baobab bomen (zie foto; zie je ons staan?) en apen. We rijden door een natuurpark en zien weer olifanten en giraffen naast de weg, zonder afrastering. In Kasane gaan we direct met een boot mee de Chobe rivier op en zien weer ontzettend grote kuddes olifanten en buffels, en ook weer nijlpaarden en een krokodil.

Bavianen vallen Toro Safari Camp aan

De camping is erg luxe, elke staanplaats heeft een eigen toilet en douche, maar we staan wel op het zand. ‘s Nachts worden we wakker van blaffende honden en knallend vuurwerk. ‘s Morgens horen we dat hiermee een aanval van bavianen op de camping is afgeweerd. Gelukkig maar, want die schijnen alles stuk te maken! Ook de 2e nacht slapen we slecht doordat de honden weer aanslaan, maar deze keer geen vuurwerk, wel veel herrie.

Victoria Falls in Zimbabwe

Met busjes gaan we de grens over, we moeten 2 formulieren invullen en $30 pp betalen voor een visum. Zimbabwe heeft het eigen geld afgeschaft, en hanteert nu de US dollar, echt waar! Het duurt allemaal erg lang, maar na ca 1,5 uur zijn we erdoor een heeft ieder zijn/haar paspoort terug. De weg door Zimbabwe is saai. We zien armmoedige dorpjes, de slechtste tot nu toe. We bezoeken de Vic Falls, erg mooi om al die massa’s water zo’n 75-90 meter naar beneden te zien storten. Het is een droog seizoen, vandaar dat op ansichtkaarten meer water te zien is, maar het is toch erg mooi en indrukwekkend. We krijgen er geen genoeg van, maar moeten helaas verder. Er is een lunch afgesproken in het Victoria Falls Hotel, 108 jaar oud in Victoriaanse stijl. We hebben geen idee door wie dit is afgesproken en hebben een gevoel dat het eigenlijk niet klopt. We worden een beetje voor het blok gezet. Maar het is wel heel bijzonder om vanaf het terras de mooie boogbrug over de kloof te bekijken en te genieten van een heel lekkere lunch. Afrekenen is iedere keer een avontuur: ze zeggen Visa te accepteren, maar later blijkt de apparatuur niet te werken. We hebben dat al een paar keer meegemaakt. Dan wordt het lenen of wachten, maar er komt altijd een oplossing.

We worden ook nog op een lokale kunstmarkt afgezet, waar we een heel mooi beeldje hebben geruild voor Anja’s hoedje (met bijbetaling). Frans en Conny kopen een lang houten masker, dat Frans gebruikt als tijdelijke voorbumper, zeer tegen de zin van Conny. Ze krijgt medeleven van de vrouwen, maar de mannen hebben schik en vinden het prachtig.

We verlaten Zimbabwe, een beetje opgelucht. Terug op de camping blijkt de stroom uitgevallen en kunnen we niet op internet. ‘s Morgens is er nog geen stroom! We trekken weer verder.

Via Hunters road naar Elephant Sands

We worden opgewacht door onze contactpersoon: de weg is geschikt om te rijden met onze auto’s. Het blijkt een zandpad vol met uitdagingen. Na enkele kilometers komen we met 5 auto’s vast te zitten in het zand. Oh nee, dat heet TI (temporarily immobile). Ik kan mijn deur zelfs niet meer openen, eerst graven! Gelukkig is Tim er snel bij voor een tow job. Hij en zijn maat trekken ieder weer vlot. Daarna gaat het beter, we houden meer afstand en weten ons door het losse zand te manouvreren. Na ca 30 km is het genoeg en komen we weer op het asfalt. Daar vragen enkele mensen of we 4x4 aandrijving hebben? Echt niet, dus. We komen ruim op tijd aan op de camping.

Camp Elephant Sands

Ook deze camping bereiken we via een lang zandpad en komen voor de 6e keer vast te zitten… Tim is er snel bij, dit vindt hij leuk! We zien direct de olifanten staan bij de drinkplaats achter de receptie. Hier lopen de olifanten gewoon door het kamp en achter je tent door, schitterend! Het is een hete dag, wel 41 C, en dan is het genieten van een pilsje bij het zwembad met een kudde olifanten op ca 15 meter afstand. Het blijft fascinerend om deze grote beesten bezig te zien en hoe ze de kleintjes beschermen. We blijven tot laat in de avond kijken, het wordt wel half tien! En dan is het bedtijd voor ons, want we willen om 6 uur weer op en vertrekken. Je verschuift hier automatisch je ritme; we worden gewekt door de vele diergeluiden en de opkomende zon, en dan wil je er wel uit.

De volgende dag gaan we naar Kwa Nokeng Lodge, aan de grens met Zuid-Afrika.