Na een heerlijk ontbijt in de opkomende zon zijn we weer de gravelwegen opgegaan. Het eerste stuk zou slecht zijn, maar het viel mee. Wellicht raken we al gewend aan wasbordrijden en stofhappen. Na ca 30 km kunnen we doorrijden en met zo’n 80-90 km/h op naar Seeheim. We komen slechts af en toe een auto tegen. Dan is het snel raampjes dicht, maar het stof is niet tegen te houden. Overal komt het naar binnen toe. Blijkbaar is waterdicht niet hetzelfde als stofdicht?Na ca 90 km komen we in Seeheim Hotel aan waar we allen een bakkie koffie drinken. Het hotel is wel 3 verdiepingen hoog, maar van de weg af niet te zien. Het plaatsje ligt in een groot gat! De koffie is er heerlijk en we kunnen onze blog bijwerken (nadat iemand de code had gekraakt).
Vervolgens kunnen we het asfalt weer opzoeken en op naar de camping. Eerst hebben we nog getankt en een biertje gepakt in Aus, een plaatsje van ca 2500 inwoners. De auto doet het prima, maar loopt nog wel wat warm als we moeten klimmen. We zijn nu op ca 1500 meter en bevinden ons op een hoogvlakte. De camping is een heel bijzondere plek, slechts 10 plaatsen, geen elektra, maar wel goed sanitair en een adembenemende sterrenhemel. We blijven hier 2 nachten en gaan woensdag naar Luderitz om inkopen te doen.
Luderitz
Onderweg hebben we de wilde paarden gezien. Ooit door Duitsers ingevoerd, zijn ze nu hier verwilderd en hebben zich in korte tijd aangepast aan het droge en hete klimaat. Verderop ligt het spookstadje Kolmanskop, ooit een rijke plaats door de diamantwinning. Maar nu verlaten en vervallen. We hebben dit bezichtigd omdat het mooi is te zien hoe de zandstormen de gebouwen teisteren en het zand zich meester maakt van de stad. Dat levert zeker mooie foto’s op.
Luderitz is een havenstadje waar we heerlijk vis hebben gegeten, inkopen gedaan en natuurlijk geld gepind. John had pech en zijn bankpas verdween letterlijk in de automaat. Gelukkig was de bank geopend en kreeg hij zijn pas snel terug. Ook TIA.‘s Nachts slecht geslapen, dit was de derde nacht met storm. De daktent stond te schudden en het doek flapperde hard in de wind, maar gelukkig geen schade. Het is een stevige tent! Omdat we toch wakker zijn vertrekken we heel vroeg, met het idee onderweg te picknicken. Maar het blijft hard waaien. We zijn al ver gevorderd als we een verwijzing zien naar een permanente tentoonstelling. We komen bij een kleine camping waar Naomi koffie voor ons zet en we mogen ontbijten. We ontmoeten daar Jan Losch, een Duitser die goed Nederlands spreekt. Hij woont daar met zijn vrouw en geeft ons een rondleiding en uitleg. Erg interessant en leuk.
Onderweg verandert het uitzicht elk uur, maar blijft adembenemend. We zien al veel wild, o.a. springbok, bruine zebra, wevervink, gemsbok, spiesbok en struisvogels. Sommigen rijden veel te hard en scoren 3 lekke banden. Wij hebben gelukkig geen problemen.Kasteel Duwisib
We kamperen bij een kasteel midden in de woestijn, gebouwd door een Duitse luitenant die er niet lang heeft gewoond doordat hij sneuvelde in een veldslag. De camping is eenvoudig maar voldoet. We koken weer op een houtvuur, de zgn braai. Anja voelt zich niet lekker, maar kan er goed slapen en is na een nachtje weer vrij goed opgeknapt, dus kunnen we verder. We gaan naar Sesriem, een korte rit, maar weer over slechte gravelwegen. We komen aan op een vrij luxe plek met zwembad, waarin we de stoffige wegen snel vergeten.Morgen heel vroeg op om de zon op te zien komen in Sossusvlei, een oase zo’n 60 km de rode Namib woestijn in.
Dinsdag gaan we naar Usakos, dus als je nog geen bijdrage hebt gestort? Het kan nog! We zien het wel op de rekening als we in Swakopmund zijn. Daar hebben we weer internet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten