Bezoek aan het kinderdorp in Usakos

We verlaten Swakopmund over een strakke asfaltweg; weer eens wat anders dan zand en stenen. Na ca 2 uurtjes rijden we het kinderdorp binnen. We zijn te vroeg, de kinderen zitten nog op school. We worden opgevangen door Frits Koopmans, die zenuwachtig heen en weer loopt. Hij stelt zijn vrouw Hanneke voor en geeft uitleg over hoe het allemaal is begonnen. We drinken een bakkie koffie en tegen een uur gaan we naar de kinderen, die ons zitten op te wachten. Ze zingen voor ons en er worden foto’s van ons en de auto’s gemaakt. Enkele meiden poseren voor en op de auto’s voor zelf gemaakte foto’s, ze vinden het erg leuk dat wij er zijn.

Na een officieel welkom door het hoofd van de Wilde Ganzen school wordt het volkslied van Namibië en het schoollied gezongen. Daarna een korte toespraak door Frits en een gebed; het is tenslotte een katholieke organisatie. Vervolgens heb ik (Frans) uitleg gegeven over onze reis en ons initiatief om geld in te zamelen voor de kinderen. Door Filemon en Mario, 2 jongens uit het kinderdorp, wordt een cheque van 5555 Euro onthuld. Dit geld is dankzij vele sponsoren bijeengebracht en zal gebruikt worden voor een vakopleiding van de jongeren.

Bij dezen worden alle sponsoren hartelijk bedankt voor alle gulle gaven.

Wij hadden niet verwacht zoveel op te halen, en ze waren in Usakos duidelijk ook onder de indruk van de gulle gift! Na een gezamenlijke maaltijd, aangeboden door de buurman en de plaatselijke supermarkt, trekken we verder naar Spitzkoppe.

Spitzkoppe

Onderweg zien we veel armoede. Bij enkele lokale kraampjes kijken we voor souvenirs. Er lopen enkele kinderen, die we fruit gegeven hebben. De moeders zijn duidelijk dankbaar. Regelmatig zien we hutjes langs de route met door kinderen aangeboden handel. Erg aandoenlijk, maar we kunnen niet iedereen gaan helpen hier, dus we rijden door.

We komen bij de camping aan, waar we ons melden. Daarna moeten we nog 2 km rijden naar campsite 10; we hebben nog nooit zo’n grote camping gezien. De campsite ligt op een heel bijzondere plaats, onder aan enkele grote en mooie rotsformaties. Het is heel primitief, zonder elektra of douche. Het toilet blijkt een gat in de grond achter een rieten schermpje. We koken weer op het houtvuur een goede maaltijd, dat gaat prima. ‘s Avonds zitten we bij het kampvuur en evalueren de bijzondere dag in Usakos. Het was erg indrukwekkend en we hebben het gevoel dat we met onze bijdrage echt iets goeds hebben gedaan.

Twyfelfontein

De weg hier naartoe was inderdaad van twijfelachtige kwaliteit; we doen de hele dag over ca 230 km gravel rijden. De weg is vaak slecht en kost 5 keer een kapotte remleiding. Ik ook 2 keer: de leiding is te kort geworden en zit onder spanning. We besluiten een nieuwe aan te leggen, iets langer met meer speling. We lopen nog meer vertraging op door 2 keer vast te komen zitten in het zand. Gelukkig komen we er op eigen kracht uit na het weghalen van wat zand voor de wielen.

We hebben “orgelpijp” rotsformaties gezien, maar niet zo mooi als in Tsjechië. En we hebben diverse primitieve gravures in de rotsen gezien. Daarna zijn we naar de camping Aba Huab gegaan, waar we onder een heerlijk warme douche (houtgestookt) in een rieten hutje het vieze stof van ons af kunnen spoelen. 

Vrijdag gaan we in het Etosha National Park op safari met onze Amazon.