Onderweg van Z-Afrika naar Namibië

We zijn op tijd vertrokken uit Kasteel Riebeek, waar juist een marathon werd gehouden. In Malmsbury inkopen gedaan voor 3 dagen en onze jerrycans gevuld met benzine. De weg door Z-Afrika is uitstekend en men rijdt hier netjes. Wij rijden ook vlot door het mooie en groene landschap met veel oranje en gele bloemen. Opvallend zijn de vele druivenplantages en grote wijnboerderijen die we passeren. Maar Namakwaland hebben we niet echt gezien, jammer, afslag gemist denk ik. Halverwege moeten we sleutelen om de Combi te repareren: net als Meike rijdt trapt ze door de koppeling heen; de drukstift van de hulpkoppelingscilinder is doormidden. Gelukkig zijn we niets kwijt en kunnen we de stukken met een moer aan elkaar zetten. We rijden weer. We komen bij daglicht op de camping bij Springbok aan. Tenten opzetten en meteen aan het eten beginnen. Met wat gekocht hout heeft John een vuur gemaakt voor de braai. We eten een vorstelijke maaltijd, wat enige jaloerse blikken oplevert. Daarna op tijd naar bed want we zijn moe en het koelt hier hard af ’s avonds. Maandagochtend eerst nog de koppeling van Sybrand goed gerepareerd en we vertrekken tegen 9 uur naar de grens van Namibië, waar we om 10 uur aankomen. Eerst paspoortcontrole en uitvoer van de auto uit Z-A, daarna de Oranjerivier over. Ongeveer 1 km verder de controle en invoer in Namibië. Alles verloopt vlotjes, geen problemen en we zijn een uur later erdoor. Het landschap verandert regelmatig; van droge en dorre heuvels naar flinke bergen, waar de Amazon flink moet klimmen. Na enkele tientallen km’s verlaten we de verharde weg en gaan over de gravel naar Ai-Ais. Dat blijkt een resort met heetwaterbron te zijn waar we heerlijk hebben gezwommen! Dat was de zware rit over zeer slechte gravel met wasbord van wel 20 cm diep wel waard! De auto’s hebben het deze dag zeer zwaar te verduren gehad (en wij ook). Bij John brak een remleiding af van de bekrachtiger en bij Frans liep de motor heet. Weer sleutelen dus. Een nieuw kraagje aan de remleiding, vastzetten, bijvullen en ontluchten. En zonder thermostaat is de koeling veel beter en voldoende. Problemen verholpen. De gravelwegen zijn van wisselende kwaliteit, soms goed voor 80 km/h, dan weer hevig wasbord en zoeken naar een beter spoor. We hebben de auto’s goed nagekeken en John heeft een rammelende irritante versnellingsbak verholpen. Verder was hij een bout kwijt van zijn carterbescherming en een afgebroken bout. Sybrand had de eerste (en laatste?) lekke band. Camping Canion Road House is een heel mooie camping midden in de woestenij. Uitstekende voorzieningen en heerlijk springbok gegeten in een entourage van oude auto’s en antieke gereedschappen. Dinsdag naar de Canion van zeker 600 m diep wezen kijken, heel indrukwekkend. Dat zijn vast mooie foto’s geworden! Vanavond weer lekker braaien en morgen slechts 220 km naar Klein Aus Vista. Onderweg zullen we geen dorpen of stadjes van betekenis tegen komen… Hier kun je de stilte nog echt horen!